Biophilic design, in het Nederlands ook wel bekend als biofiel design en biofiel ontwerp, is het ontwerpen van een gebouwde en/of ingerichte omgeving gebaseerd op de hypothese vanuit de biofilie die suggereert dat mensen een aangeboren neiging hebben om verbindingen te zoeken met de natuur en andere levensvormen met als doel het bevorderen van de fysieke en mentale gezondheid en het welzijn van mensen in de eeuwenoude strijd om lang en gezond te leven.

Biofilie is de vertaling van het Engelse Biophilia. In 1984 werd Biophilia, in het gelijknamige boek van de Amerikaanse bioloog Edward Osborne Wilson, als breed begrip geïntroduceerd.

Bij kantoor- en leeromgevingen kan biophilic design worden toegepast bij de architectuur van het gebouw, de interieurarchitectuur bij de inrichting en de landschapsarchitectuur voor de omgeving. Biophilic design wordt gezien als een reactie op de menselijke behoefte om verbinding te maken met de natuur en werkt aan het herstellen van dit contact in de gebouwde omgeving. In de hedendaagse gebouwde omgeving zijn mensen steeds meer geïsoleerd van de heilzame ervaring van natuurlijke systemen en processen. Toch zijn natuurlijke omgevingen vaak bijzonder aantrekkelijk en esthetisch plezierig voor mensen. Door deze natuurlijke omgevingen te integreren of na te bootsen binnen werk- en leeromgevingen, kunnen werkplekken worden gecreëerd die bedragen aan de gezondheid en productiviteit van mensen. Uiteindelijk is biophilic design de theorie, wetenschap en praktijk van het creëren van gebouwen, inrichtingen en omgevingen geïnspireerd door de natuur, met als doel de verbinding van het individu met de natuur hierin voort te zetten.