Schrijfpapier

Schrijfpapier wordt gebruikt in producten waar het met pen en potlood wordt beschreven, zoals schrijfblokken, notitieboeken, schriften en interieurs. Het oppervlak van schrijfpapier is glad door een goede oppervlaktelijming en daardoor ook met vulpen zonder haken goed beschrijfbaar waarbij de inkt toch niet uitvloeit. Het schrijfpapier is houtvrij of lichthouthoudend ongestreken papier, licht gesatineerd, wit of licht gekleurd en heeft een hoge opaciteit.

Historie

In de tijd van het schrijven met een ganzenveer en inkt was het van groot belang dat het schrijfpapier niet alleen effen was maar ook beschikte over een bepaalde stroefheid om de inkt van de veer op het papier vloeide.
Het schrijfpapier werd hiervoor na het scheppen gelijmd om een glad en gesloten papieroppervlak te krijgen. De gebruikte lijm hiervoor werd gekookt uit dierlijk afval, botten en perkamenten. Dit lijmen gebeurde volledig met de hand.
Vellen schrijfpapier werden onder de lijmpers geperst en daarna gedroogd.

Het schrijfpapier werd door de verschillende papiermakers volgens eigen receptuur, met eigen lijmsamenstelling, gemaakt. Deze receptuur werd zoveel mogelijk geheim gehouden, al is wel bekend dat door het toevoegen van aluin de houdbaarheid van de lijm werd vergroot. Eveneens is het napersen van het reeds gedroogde papier bekend om het papier zo glad als mogelijk te maken.